Pewnego skwarnego popołudnia, w pewnej małej i ciasnej mieścinie znajdującej się w sąsiedztwie większej ciasnej mieściny (czyt. Kraków) zaszedłem do obiektu dumnie i fałszywie zwanego kinem. Jako że sala główna w ów przybytku jest w trakcie remontu, to wszelakich klientów kieruje się do małych, „studyjnych” saloników z prześcieradłem zdartym z czyjegoś wyrka w roli ekranu. Było fajnie. Nie z powodu klimatycznej, echem, sali, lecz z powodu całkiem znośnego filmu, który w ów lokalu obejrzałem. Uczeń Czarnoksiężnika – nowe dzi...
